Bihac

Hallo allemaal,

dinsdag 13 mei,

Op weg naar Bihac. Het is een rit van ongeveer 300 km. Een klein stukje snelweg en verder over het algemeen goede secundaire wegen. Het is bewolkt maar wel droog. De temperatuur is ongeveer 13 graden. Het landschap is ruig begroeid en bergachtig. Onderweg zien we regelmatig kapotte huizen en nieuwe huizen maar niet afgebouwd.
Tegen de tijd dat wij wat willen eten is er natuurlijk geen restaurant te bekennen, terwijl we er eerder over struikelden. Uiteindelijk vinden we iets 400 m van de weg. Het blijkt een soort EKO-boerderij met een Bed&Breakfast. De eigenaar had in Duitsland gewoond en sprak goed Duits. Hij maakte alles zelf. De eigengemaakte vruchtenlimonade smaakte heerlijk en we kregen een soort versgebakken oliebollen van boekweitmeel met worst, kaas en ham. Het smaakte heerlijk, maar we konden het lang niet op.Het zag er binnen heel leuk uit en na van alles verteld te hebben scheidden we als vrienden (www.cardaklije.vrtoce.com). Toen was het niet meer zover naar Bihac. Het hotel ligt ongeveer 7 km buiten Bihac en na enig zoeken vonden we het vrij gemakkelijk. De plaatsaanduidingen en plaatsnamen zijn zo moeilijk, de schrijfwijze is een soort Grieks met lettertekens die wij niet kennen.
We komen aan in de stromende regen!
Het is een beetje in barokstijl. Vergeleken met het vorige hotel is de badkamer wat krap. Ook is de ophanging van de douche boven de badkuip kapot, wat Chris onmiddellijk repareert met ducttape ( als dat niet bestond...)
Het uitzicht vanuit onze kamer en vooral vanuit de eetzaal op een grote waterval maakt alles goed. Dat is geweldig! Het eten is trouwens ook erg lekker.

woensdag 14 mei
Als we opstaan is het bewolkt maar droog. We besluiten de Plitvicemeren te gaan bezoeken, maar die liggen net in Kroatië (en niet in Bosnië Herzegovina) 40 km van Bihac. Bij de grens moeten we over een afstand van 20 meter 3 keer onze paspoorten laten zien, die ook nog gescand worden.Ook vraagt een dame of we iets aan te geven hebben. Dan te bedenken dat er af en toe een auto langskomt, wel staat de parkeerplaats voor vrachtauto's redelijk vol.
Bij de Plitvicemeren is de ingang wat ingewikkeld te vinden. maar als we er zijn worden de bezoekers met busladingen aangevoerd. Hoe moet het dan wel niet in de zomer zijn. Omdat Chris wat moeilijk loopt met krukken, zoeken we de gemakkelijkste route uit ( we kunnen geen uren lopen). We worden omring door groepen uit de hele wereld die met een gids voortsjokken en je hoort alle talen spreken.
Er zijn fantastische uitzichten en spectaculaire watervallen. Als we bij een uitspanning uitrusten en wat gebruiken, begint het hard te regenen. Wij wachten lekker de bui af met een hapje en een slokje en lopen op ons gemak terug. dan zijn we wel al enkele uren in het park.
We rijden terug naar Bihac en krijgen nog een stortbui en we worden ook nog geflitst. Bij de grens voltrekt zich weer de zelfde procedure.
Terug in het hotel drinken we een flesje wijn en genieten van de waterval nextdoor en komen weer wat bij.
Morgen vertrekken we naar Zagreb.
Tot de volgende keer
Chris en Ineke